توفیق شد که چندی پیش به زیارت عتبات کفر بروم . هر چند کوتاه بود اما پر محتوا و عمیق می شود نگاهش کرد. اولین کاری که کردم بازدید از مراکز فرهنگی و آموزشی بود. یک ساختمان 7 طبقه با بیش از 150 شرکت و NGO فعال دینی و مذهبی. یکی شان هم اسلامی بود البته. در کنار سالن ورودی یک مرکز همایشی داشتند دیدنی. بچه ها را به خط کرده بودند و آموزش عقاید مسیحی بدهند. با کمال پر رویی رفتم و نشستم کنار سالن. استقبال هم کردند از من. معلم آمد جلو و سری هم تکان داد. فرانسه بلد نبودم. شاید چیزی هم بارم کرده. اما بونژو را فهمیدم.
توضیح می داد راجعبه کلیسا و نقاشی های مهم و ..../ یکی از بچه ها پدرش کشیش بود. بلندش کردند و همه برایش دست زدند. توی چشم هایش برق شادی پیدا بود و تفاخر می کرد. گفتم کاش ما هم اینطور بزرگداشت می کردیم. عکس هم گرفتم. باز هم چیزی به ام نگفتند. شکلات هم می دادند با مهر و امضای کلیسا.
نه اینکه غرب زده شده باشم ها! اما خیلی با این روش آموزشی شان حال کردم. با خودم می گفتم چطور است که در این مملکت مسلمان هم پیدا می شود!!! ما که کاری برای ترویجش نمی کنیم!؟ خدا خودش هر که را بخواهد هدایت می کند. چقدر مسلمانان در ژنو زیاد بودند.