1- دنیا همه‌اش جهل است، مگر آنجا که علم باشد. یعنی علم معنوی و خدایی.
2- علم همه‌اش حجت است، مگر آنجایی که عمل باشد. حجت این علم شهودی است برای فردای قیامت که می‌گوید مرا داشتی و عمل نکردی.
3- عمل همه‌اش ریاست، مگر اخلاص باشد. یعنی فقط برای رضای خدا باشد.
4- اخلاص همه‌اش در خطر است، تا آنجا که خود را در بهشت ببینی.
از امام صادق (ع) سوال می‌کنند: راحتی دنیا در چیست؟ می فرمایند در ترک هواهای نفسانی. ترک آنچه را که دلت می‌خواهد.

سوال می‌کنند: راحتی آخرت در چیست؟ می‌فرمایند هر وقت خود را در بهشت دیدی آن وقت راحتی.
رسول گرامی (ص) فرمودند:

 1- عالم بی‌خدا و بی‌عمل چون اتاق بی‌سقف است.

 2- رئیس بی‌عدالت چون جوی بی‌آب است.

3- ثروتمند بی‌سخاوت مانند درخت بی برگ است.

 4- فقیر بی‌صبر چون چراغ بی‌نور است.

 5- زنان بی‌حیا چون غذای بی‌نمک اند. لذا خود را بپوشانید، عفاف و حجاب داشته باشید. چون زن‌های بی‌عفاف و بی‌حجاب مانند برگ‌های پاییزی که بی‌اختیار می‌ریزند و زیر دست و پا لگد می‌شوند، ارزشی جز لگد شدن ندارند.

 محبوب ترین کارها در روی زمین برای خدای عز و جل دعا کردن است، که انسان دائماً از خدا طلب مغفرت و خواست داشته باشد. و بهترین عبادت پرهیزکاری است.
وجود مبارک علی (ع) می فرمایند: رفیق کسی است که پشت سر تو راست بگوید. و چه غم برانداز است که انسان نسبت به خدا و قیامت یقین داشته باشد. بعد می فرمایند: سرانجام دروغ گفتن نکوهش و بدی است. و سلامت انسان ها در راستگویی است. عاقبت دروغ بدترین عاقبت است. و بسا دوری که از نزدیک هم نزدیک تر است، یعنی مرگ و بلاهای گوناگون زیرا ما از ساعت دیگر خبر نداریم که چه بر سر ما می آید. و چه نزدیکی که از دور هم دورتر است، یعنی رفیق هایی که ما برای خود انتخاب می کنیم و اینها صادق نیستند، و در مسیر خدا نیستند. در عینی که دم از نزدیکی می زنند از هر دوری برای ما دورترند. همانا روایت کنندگان قرآن و خوانندگان قرآن بسیارند، ولی رعایت کنندگان قرآن یعنی عمل کنندگان به دستورات قرآن بسیار بسیار کم اند. بعد می فرمایند: بدانید کسی که از سخن ناحقی که به او می گویند از جا کنده شود، عاقل نیست. و آن کسی که به ستایش مردم نادان خرسند شود این شخص دانا و حکیم نخواهد بود.