فشارت میدم

چهار ساله بودم که کف دستم رو با شیشه بریدم. اعصاب کف دستم قطع شده بود و انگشتم دیگه حرکت نمی کرد. بعد از عمل جراحی و وقتی اعصاب رو گره زده بودند باید خمیر بازی می کردم تا زود تر دستم خوب بشه. دوست من شده بود خمیر آریا، هر روز بیشتر باهاش دوست میشدم و هر روز بیشتر فشارش میدادم و با فشار بیشتر من، خمیرها بیشتر از لای انگشتانم خارج می شد!
یک جوجه زرد کوچولو هم داشتم. عاشقش بودم. اینقدر دوسش داشتم که نمی دونستم چطور باید بهش این مهربونی رو نشون بدم! یک روز از رویی دوستی کودکانه فشارش داردم ولی بعد از چند لحظه اون رو برای همیشه از دست دادم!
دوست داشتن امر عجیبیه، اما مهمتر از دوست داشتن ، نوع نشون دادن اونه. همیشه به خودم میگم اگه کسی رو خیلی دوست داری سعی کن خیلی محدودش نکنی، توی تنگ نا قرارش ندی، بگذاری اون هم احساس تو رو خودش درک کنه. با فشار و زور فقط اون رو از دست میدی.

حلول سال نو مبارک

اخراجی های 3

به همت دوستان بالاخره بلیط فیلم سینمایی اخراجی های 3 به دست ما رسید و بعد از یک روز سخت کاری تونستیم چهارشنبه بریم سینما آفریقا. البته قرار بود اکران ساعت 8 شروع بشه که ظاهرا به دلیل نا هماهنگی موکول شد به 8:45 دقیقه. نمی دونم این تاخیر خوب بود یا بد اما باعث شد من تعداد زیادی از دوستان رو ببینم و ترای مدت کوتاهی صحبت کنم. صدای موسیقی داخل سالن انتظار هم که واقعا فرهنگ ازش می چکید شده بود قوز بالا قوز. باز خدا به این مجتبی طالبی خیر بده چند تا صلوات خرجش کرد تا خاموش شد.

از حاشیه که بگذریم باید در مورد فیلم بگم که توی این اوضاع بی فیلمی حالا، کار خوبی ساخته شده بود اما از اونجایی که فحش دادن به اخراجی ها مثل فحش دادن به دولت فعلا کلاس داره باید بگم ...(فحش آب دار و .....)

جدا از شوخی شاید از نظر فیلم سازی شاید بشه گفت که ماست مالیزاسیون شده بود اما موضوع خوبی بود. به خصوص برای اونهایی که پارسال کف خیابون بودند و با اوضاع جانباز ها هم آشنایی بیشتری دارند.

سوالی که از آقای دهنمکی دارم اینه که چرا بچه های با بصیرت توی فیلم نیستند، چرا فقط آدمایی رو میبینیم که با جو حرکت می کنند. جای خالی اعتقادات بچه های نسل سوم که تا پای جونشون به نظام پایبندند کجاست؟! اونایی که فتنه 78 رو هم دیده بودند و توی دوره اصلاحات دانشجو بودند و همه رقم فشار ها چشیده بودند! اونایی که توی فتنه 88 توی سنگر سایبری فعال بودند و گوش به فرمان رهبرشون! شاید اگه من جای آقا مسعود بودم یک نگاهی هم به بچه های این طرف می انداختم، شاید حرف دل اینا هم توی فیلم جا میشد....

فرهنگ کوچه ی ما

هر وقت اسم فرهنگ می آید از پیرزن بانمک همسایه گرفته تا آقا عبدالله شاطر نانوایی و راننده بد خلق تاکسی خط گرگان - چهار راه نظام آباد، نطق های کوبنده و مالنده و یواشنده از خودشان ارائه می­کنند، گاها در بین صحبت هاشان حرف از "هورک هایمر" و "آدرنو"و شاید "هابرماس" هم می­زنند. بعضی وقت ها مجبورم آنقدر به صحبتشان که گل انداخته توجه کنم که نان ها سرد می شود و صدای بوق ماشین پشت سری سر چهار راه ممتد می شود و غذای پیرزن همسایه ته می گیرد. اما آخرش چیزی دست گیرت نمی شود. به خانه که می رسی هیچ تغییر فرهنگی در خودت احساس نمی کنی. مقادیری ناسزا به زمین و زمان و غیبت پشت سر مادر زنِ پسرِ برادر زادهِ همسایه در ذهنت دو دو میزند و شاید هدف مندی یارانه ها هم تازگی به موارد فوق اضافه شده . ادامه مطلب...

گزارش تصویری اول ار سفر جین

ورودی کاخ تابستانه

میدان تیان آن من و روبروی ورودی شهر ممنوعه