بسم الله
جای همه شما خالی است. امروز سومین روز اردوی وبلاگ نویسان بود و در نجف اشرف حال و هوایی داریم.
برای بازدید از بخش های مختلف حرم دوستان پیگیری های لازم را انجام دادند و بر اساس هماهنگی صورت گرفته عکاس عزیزمان (آقای دهقانی) توانست دوربین هم بیاورد و تصاویر زیبایی هم گرفت. لپ تاپم را نیاورده ام و اینترنت هم به زور پیدا می شود اما احساس را با همین اندک مجال می توان منتقل نمود.
بسم الله.
اون هایی که سربازی رفتند حتما دیدند یا خودشون نوشتند: نبود 3 ماه دیگه . نبود 43 روز دیگه و ..../ هر وقت این نوشته ها رو میدیدم که نشون میده چقدر مانده تا رهایی از سربازی با خودم می گفتم چه معنی می دهد؟ نبود ........ این به کدام دستور زبانی است؟! امروز فهمیدم که اصلا همین بی دستور زبانی بودنش نعمت است. نبود 14 ساعت دیگر... این یعنی 14 ساعت دیگر بدون هیچ دستور زبانی قرار است بروم.
امشب ساعت 3 باید فرودگاه باشم. اما نمی روم که سربازی را تمام کنم. میروم که اگر توفیق باشد تازه شروعش کنم. تا حالا که رسم سربازی را به جا نیاوردم. سالارم، امیرم، فرمانده ام، دارم میایم. میدانم که هنوز گرد پای سربازانت هم نیستم اما همین که در خیل اسامی متقاضیان سربازیت باشم برایم افتخار است.
نبود 13 ساعت و 50 دقیقه.
دقیقه ها شموردنی شده اند. فکرش را نمی کردم . دلم آشوب است.
نبود 13 ساعت و 49 دقیقه.
داشتم بعد از نماز با خودم میگفتم این دنیا گردید به چه درد میخوره وقتی هنوز کربلا نرفتی. با خودم میگفتم اگه نروم و زد و مردیم اون دنیا چی بگم؟! بگم جهان گردی هام رو کردم اما کربلا نرفتم . . . !
فردا صبح ساعت 9، 9:30 بود که موبایلم زنگ خورد . آقای اسالاری بود. پنج شنبه بود و من هم خواب آلو. اولین بار بود اسمش رو میشنیدم. گفت از طرف آقا حامد احسان بخش زنگ میزنه. گفت کربلا میای؟!!. خوابآلو بودم. فکر نمی کردم جدی باشه. گفتم زنگ میزنم. جمعه دوباره پیگیر شد. باور کردم خواب نبودم. شنبه زنگ زد. گفتم میام. با همسرم. خانومم چقدر خوشحال شد. بنده خدا بخاطر من دفعه قبل که اسمش در اومده بود نرفته بود. یک شنبه رفتم و مدارک و تحویل دارم. باور کنید خوابالو نبودم دیگه. قربونش برم که خودش خواب و بیدارمون رو بهم دوخته. از اون روز خدا خدا می کنم مشکل خروج از کشور نخورم. فکر نمی کردم این طوری بهم بریزم. دلم آشوبه. دلم می خواد زود تر 25 ام بشه. خودم رو میشناسم. ما کجا و زائر حضرت علی و امام حسین کجا. برای پیگیری کارها خانومم رو میفرستم. میدونم از من پیش خدا آبرومند تره. خدایا به حق همه کسایی که پیشت آبرو دارند کمک کن که اسم ما هم بین عاشقای امام حسین نوشته بشه.
داشتم خبرگزاری های داخلی و خارجی را مرور می کردم دیدم رو سایت سانا یک خبر اومد بالا. لینک خبر را اینجا قرار داردم. خبر نشان دهنده حضور پر رنگ طرفداران بشار اسد است. نکته جالب برای من هجمه سنگین رسانه های غربی است که مشابه اقدامات پس از انتخابات سال 88 است.! تمام توان خود را به کار گرفته اند تا حکومت سوریه را تغییر دهند اما تجربه نشان داده که تنها انقلاب های برخواسته از دل ملت ها است که پایدار می ماند. با شانتاژ خبری و جنگ روانی نمی توان برای مدت طولانی جو کشور ها را متشنج کرد.
سلام
روز 21 خرداد ماه بود که در حمایت از جنبش بنفش بیانه ای صادر شد مبنی بر حضور حداکثری و آرام در تمامی بانک های سطح کشور. این فراخوان با استقبال جمع کثیری از امت همیشه در صف مواجه شد. به نحوی که خود سران جنبش هم فکرش را نمی کردند. ما هم که سرمان درد می کند برای این شلوغ بازی ها. رفتیم و خودمان را به زور در یکی از این صفوف قرار دادیم. لباس شخصی ها که خیلی زیاد بودند. علاوه بر آنها نیروهای نظامی با اسلحه جنگی در بین صفوف حرکت می کردند. ماشین های بزرگی هم جلوی در بانک در انتظار بود. احتمالا فعالان این حرکت را با این خودرو ها جا به جا می کنند. یکی از شاهدان عینی تعریف می کرد که خودش دیده که تعداد زیادی گونی در صندوق عقب این خودرو ها وجود دارد.برای انتشار تصاویر این اجتماع عظیم سعی کردم تصویر برداری کنم اما ترسیدم که دستگیرم کنند پس تنها به گرفتن عکسی از برگه نوبتم در صف بسنده کردم.
پ.ن: ممکن است این آخرین یاداشت من باشد زیرا که عوامل رژیم برای سرپوش گذاشتن روی خبر صفوف طولانی بانک من را خواهند گرفت برای همین از همین امروز اعلام اعتصاب غذا می کنم. اعتصاب خشک یا تر را هنوز تصمیم نگرفته ام.
